அம்பிகை நேரில் வந்தாள்!

அங்கையற்கண்ணியை தரிசிக்க

மங்கையிவள் சென்றேன்

பூமாலை வாங்கிக்கொள்ள

அவகாசமில்லாமல் மனத்தில்

பாமாலை துதித்தபடி

வெறுங்கையாய் சென்றதற்கு

வேதனையில் தவிக்கையிலே

ரோஜாப்பூமாலையொன்று

எதிர்பாராமல் கரத்தில் விழ

ஏறீட்டேன் வியப்போடு

அர்ச்சகர் புன்சிரிப்பில்

அன்னை முகம் தெரிந்தது

அவள் அணிந்த பூமாலை

என் கையில் கிடக்கையிலே

கண்ணிலோ நீர் மாலை!

 

 

நீர்த்திவலையினூடே

எங்கே எ்ன் அன்னையென்று

எட்டுத்திக்கும் கண்கள் பார்க்க

சிலையாக நின்றிருந்த

சிங்காரியினைக்கண்டவிழி

கிறக்கத்தால் தான் மூட

‘காணவில்லை காணவில்லை’

என்று யாரோ

என் பெயர் சொல்லி

இருமுறை அழைக்க

சுதாரித்து சில நொடியில்

கண்திறந்துபார்த்து நான்

‘தேடுவது யார் நான்

இருக்கின்றேன் இங்கே தான்’’

எனக்கூறி நிமிர

குரல் கொடுத்த நபரில்லை

கூட வந்தவரும் சொன்னார்

’கூப்பிட்டபடி வந்தாள்

கும்பிடும் உன்னைக்கண்டாள்

இங்கேதான் இருக்கின்றாள்

என்ற என் சொலலையும் கேட்காமல்

எட்டி நடை நடந்துவிட்டாள்.!”

வந்தவள் தான் யாரென்று

குழப்பமுடன் நிற்கையிலே

‘்

வெளியே சென்றேதான்

அறிந்திடுவீர் அவளை’

என்றார்கள் அங்கிருந்தவர்கள்.

 

உள் நின்று நான் அழுதேன்

உன்னதத்தை தரிசிக்கத்தவறிய

உன்மத்தப்பெண்ணாக.

(சிலவருடங்கள் முன்பு மதுரையில் எனக்குக்கிடைத்த உண்மை அனுபவம்)திரு ஜிஎம்பி அவர்கள் வரைந்த அன்னைப்படம் இணைத்துள்ளேன்)

--

	Tweet